بیانیه کانون نویسندگان ایران بمناسبت روز جهانی کارگر

کارگران در بند را آزاد کنید 

کانون نویسندگان ایران،‌ که تشکلی آزاد و مستقل است، ضمن شادباش این روز فرخنده به کارگران و همه‌ی مردم زحمتکش، به حکم منشور خود که خواهان آزادی بیان و قلم و اندیشه در همه‌ی عرصه‌ها برای همگان است، بر پا داشتن تشکل‌های آزاد و مستقل کارگری و برگزاری آزادانه‌ی جشن بزرگ اول ماه مه را حق بی‌چون‌وچرای کارگران ایران می‌داند، و خواهان آزادی همه‌ی کارگرانی است که به خاطر پی‌گیری این حق مسلّم خود در بند شده‌اند.

اول ماه مه، روز جهانی کارگر است. در چنین روزی هزاران کارگر در شیکاگو، آمریکا، با درخواست ۸ ساعت کار روزانه به خیابان‌ها آمدند. اما پلیس تظاهرات و راه‌پیمایی کارگران را وحشیانه سرکوب کرد و چهار تن از رهبران طبقه کارگر را به جوخه‌ی اعدام سپرد. از آن پس در بیش‌تر کشورهای جهان، زنان و مردان کارگر و تشکل‌های آزاد کارگری هر سال در اول ماه مه، آزادانه و فارغ‌بال، به خیابان‌ها می‌آیند و با جشن و پای‌کوبی خاطره‌ی این روز را گرامی می‌دارند. در این روز کارگران بار دیگر بر حق خود برای برپاداشتن جهانی فارغ از ستمِ سرمایه، استثمار، نابرابری، تبعیض جنسیتی، بیکاری و ترس از بیکاری، اعدام و شکنجه، جنگ و آزادی‌کُشی و سانسور، و در یک کلام،‌ ساختن جهانی شایسته‌ی انسانِ آزاد پا می‌فشارند.
در ایران، اگرچه روز جهانی کارگر را،‌ هم در اواخر رژیم گذشته و هم پس از انقلاب در حاکمیت کنونی، ظاهراً به رسمیت شناخته‌اند، در واقعیت امر، همواره از تشکیل هر گونه تشکل آزاد و مستقل کارگری با سرکوب و بند و زندان جلوگیری شده، و اول ماه مه - روز کارگر- یا روز تعقیب و گریز و ضرب‌وشتم کارگران بوده است یا روز نمایش‌های فرمایشی دولتی.
کانون نویسندگان ایران،‌ که تشکلی آزاد و مستقل است، ضمن شادباش این روز فرخنده به کارگران و همه‌ی مردم زحمتکش، به حکم منشور خود که خواهان آزادی بیان و قلم و اندیشه در همه‌ی عرصه‌ها برای همگان است، بر پا داشتن تشکل‌های آزاد و مستقل کارگری و برگزاری آزادانه‌ی جشن بزرگ اول ماه مه را حق بی‌چون‌وچرای کارگران ایران می‌داند، و خواهان آزادی همه‌ی کارگرانی است که به خاطر پی‌گیری این حق مسلّم خود در بند شده‌اند.
کانون نویسندگان ایران
۹ اردیبهشت